ใครจะรู้ได้ว่าแม้ประเทศเศรษฐีน้ำมันอย่างบรูไน ก็รู้ซึ้งดีกับสัจธรรมที่ว่า “เงินทองเป็นของมายา ข้าวปลาสิเป็นของจริง”เมื่ออาจารย์ยักษ์ได้รับการติดต่อผ่านตัวแทนของกษัตริย์บูรไนอยากให้ผู้เชี่ยวชาญข้าวอย่างเรา โดยเฉพาะผู้เชี่ยวชาญในการปลูกข้าวไร้สารพิษไปสอนคนบรูไนให้ปลูกข้าว เกิดอะไรขึ้นกับบรูไนที่จู่ ๆ ก็จะลุกขึ้นมาทำนาปลูกข้าวแทนการขายน้ำมัน

หลายคนที่เจอหน้าอาจารย์ยักษ์มักจะตั้งคำถามด้วยความฉงนและดูประหนึ่งจะเชื่อว่าเศรษฐกิจพอเพียงนั้นเป็นเรื่องของคนชนบท การปลูกต้นไม้ เกษตรอินทรีย์ และเศรษฐกิจพอเพียงเป็นเรื่องที่ห่างไกลกับคนเมือง ไม่ใช่เรื่องที่คนเมืองต้องใส่ใจ ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นความเข้าใจผิดอย่างยิ่ง หากคนเมืองทั้งประเทศยึดถือเศรษฐกิจพอเพียง เป็นแนวทางแห่งการดำรงชีวิต  การกู้วิกฤติสิ่งแวดล้อม  การฟื้นฟูธรรมชาติ การธำรงรักษาทรัพยากรให้ยั่งยืนจะกระทำ ด้วยอัตราที่รวดเร็ว เห็นผล และมีนัยสำคัญอย่างยิ่งต่อการพัฒนาประเทศสู่ความยั่งยืน