ในวันที่ 28 มกราคมที่ผ่านมานี้ถือเป็นวันครบรอบ1 ปีการก่อตั้ง “โพธิวิชชาลัย” มหาวิทยาลัยแห่ง “ศาสตร์พระราชา”อันมีปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงเป็นประทีปส่องทาง หนึ่งปีก่อนการก่อตั้ง ทุกคนต่างฟันธงว่าความฝันที่จะมีมหาวิทยาลัยแบบนี้คงเป็นเรื่องฝันกลางวัน โดยเฉพาะเมื่อมหาวิทยาลัยแห่งนี้จะเป็นการรวมตัวกันของชาวบ้านธรรมดา ๆ นักพัฒนา ข้าราชการท้องถิ่น และภาคเอกชน โดยไม่มีนักวิชาการระดับดอกเตอร์เป็นผู้นำด้วยแล้ว ทุกคนต่างก็ไม่เชื่อว่าจะเกิดขึ้นได้ แต่ความฝันที่กอรปด้วยจิตอันสะอาดและความเพียรอันบริสุทธิ์ก็ได้เกิดเป็นจริงแล้ว ถือได้ว่า โพธิวิชชาลัย เป็นมหาวิทยาลัยแห่งแรก  ที่สร้างด้วยน้ำพักน้ำแรงของชาวบ้านโดยอาศัยภูมิปัญญาท้องถิ่นอย่างแท้จริง และด้วยรูปทรงอาคารที่เป็นเอกลักษณ์ของบ้านดิน โพธิวิชชาลัยจึงถือเสมือนเป็นสัญลักษณ์ของมหาวิทยาลัยแห่งภูมิปัญญาไทย  แต่รูปทรงอาคารคงไม่สำคัญเท่ากับ “จิตวิญญาณ”ที่ฝังรากอันเป็นแรงบันดาลใจของการก่อกำเนิดสถาบันแห่งนี้

วิกฤติทางเศรษฐกิจที่เกิดกับโลกในปัจจุบันแทบจะไม่ต้องรอการพิสูจน์แล้วว่า ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงนั้นไม่ใช่เป็นเพียงศาสตร์แห่ง “ทางเลือก”ที่ใครสามารถจะเลือกหรือไม่เลือกก็ได้ แต่เป็นศาสตร์แห่ง “ทางรอด”ของวิกฤติโลกครั้งนี้ เพราะเป็นศาสตร์แห่งบนพื้นฐานความเป็นจริงของชีวิต ไม่ใช่บนความสมมุติที่โลกกำลังหลงทางไป   โพธิวิชชาลัยจึงต้องสอน ศาสตร์แห่งการพึ่งตนเอง สร้างกองกำลังพลใหม่ที่จะนำพาสังคมให้เดินกลับมาสู่ “สัมมาทิฐิ”ละทิ้งมายาคติทั้งปวง กลับมาตระหนักรู้ว่า “เงินทองเป็นของมายา ข้าวปลาสิเป็นของจริง”

และมาเรียนรู้ศาสตร์แห่งการสร้างข้าวปลาอาหารให้สมบูรณ์ ที่ “พ่อ”ได้ทรงวางรากฐานไว้

ในอดีตที่บ้านเมืองเข้าสู่วิกฤติมีข้าศึกศัตรูรายล้อม การชนะข้าศึกจึงต้องมีกองกำลังทหารที่เข้มแข็ง เชี่ยวชาญในการยุทธ์ แต่วิกฤติของบ้านเมืองในปัจจุบันมีข้าศึกที่ “มองไม่เห็น”อยู่ในรูปของ “โมหภูมิ อวิชชา”ที่ปกคลุมเป็นหมอกหนาแน่น เริ่มต้นจากซีกโลกตะวันตกในร่างของ “มายาคติแห่งทุน”แผ่ซ่านอิทธิพล มายังซีกโลกตะวันออก นำพาเอาผู้คนทั้งโลกหลงใหลอยู่ในมายาคติเดียวกัน  การสร้างกองกำลังที่จะต่อกรกับข้าศึกที่มองไม่เห็นครั้งนี้จึงเป็นงานที่ยากยิ่ง เพราะเรากำลังต่อสู้กับ โมหภูมิ ของคนทั้งสังคมทุกระดับ ทั้ง “อุปราชจนถึงคนรักษาช้างคนรักษาม้า  และนับแต่คนรักษาม้าจนถึงอุปราช และโดยเฉพาะเหล่าอำมาตย์   ล้วนจาริกในโมหภูมิทั้งนั้น  พวกนี้ขาดทั้งความรู้วิชาการ ทั้งความรู้ทั่วไป คือความสำนึกธรรมดา”

ดังคำเปรียบเปรยที่อยู่ในบทพระราชนิพนธ์ พระมหาชนก ที่สะท้อนภาพของผู้คนในปัจจุบันได้ดียิ่ง โพธิวิชชาลัย จึงก่อกำเนิดในฐานะ “สถาบันเบ็ดเสร็จ”ที่จะปรับเปลี่ยนวิธีคิด สร้างกองกำลัง สร้างต้นแบบของสถาบันการศึกษาตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อความยั่งยืนที่แท้จริง  ปีการศึกษาใหม่ที่จะถึงนี้ โพธิวิชชาลัยจะเริ่มต้นด้วยนักศึกษาที่จะเข้าสู่เบ้าหลอมใหม่ ร่วม 80 ชีวิต ภายใต้ชื่อปริญญาตรีศิลปศาสตร์ สาขาการจัดการภูมิสังคม ด้วยจิตที่สะอาดและความเพียรที่บริสุทธิ์ของผู้คนมากมาย ความฝันในการสร้าง “กองกำลังแห่งการเปลี่ยนแปลง”เพื่อสังคมที่ยั่งยืนก็กำลังปรากฏเป็นจริง

“อาจารย์ยักษ์ มหา’ลัยคอกหมู”