จากการประเมินสถานการณ์ท่ามกลางความพยายามดิ้นรนของทุกฝ่าย อาจารย์ยักษ์มีความเชื่อมั่นว่า สถานการณ์ในปัจจุบันนี้ทำให้คนไทยรู้สึกออกมาจากข้างในว่าถึงเวลาที่ทุกคนจะต้องช่วยกัน คนไทยทุกระดับมองเห็นปัญหาที่กำลังใกล้เข้ามาทุกวันๆ ไม่ว่าจะเป็นปัญหาเศรษฐกิจตกสะเก็ดของประเทศสหรัฐอเมริกา หรือยุโรปที่เป็นตลาดใหญ่ของสังคมไทย ซึ่งบางคนก็ไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าความตกต่ำทางเศรษฐกิจของประเทศอีกซีกโลกจะเกี่ยวพันกับเราอย่างไร แต่ส่วนใหญ่ก็เริ่มรู้แล้วว่าระบบการค้าในปัจจุบัน ผูกผันกับตลาดทั่วโลก

เรารู้สึกได้เลยว่า เมื่อต้องมาบรรยายเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการทุจริต ทั้งสองหน่วยงาน เราเริ่มมองเห็นว่าทั้งสองหน่วยงานให้น้ำหนักการบริหารภายใต้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ซึ่งเมื่ออดีตไม่ได้ให้ความสำคัญ แต่วันนี้ให้ความสำคัญ ประเทศไทยอำนาจเดิมทั้งสามอำนาจทั้งนิติบัญญัติ บริหาร ดูเหมือนคนไทยไม่ค่อยหวังพึ่ง เหลือแต่อำนาจตุลาการ แต่ตอนนี้ก็เหมือนกับว่าจะสร้างอำนาจใหม่ขึ้น คือ อำนาจการตรวจ

การแสดงฤทธิ์ของทานให้เห็นเป็นที่ประจักษ์ สะท้อนให้เห็นถึงความจริงที่ว่า ผู้คนในสังคมนี้ต่างไม่เชื่อในวิถีแห่งบุญ ทานและธรรมแล้ว หลายคนแปลกใจคิดว่าให้กินก่อนแล้วจะมาเก็บเงินทีหลังหรือเปล่า คงจะเพราะคุ้นชินกับเรื่องราวเหล่านี้ในสังคม สิ่งที่เคยเป็นวิถีแต่ดั้งเดิมของคนไทย จึงกลายเป็นแปลกแยกไปในเวลานี้ แต่งานครั้งนี้ก็ได้หวนกระแสบุญ ทาน ธรรม กลับมาอีกครั้ง

...นิ้วที่อาจารย์ยักษ์ให้ความสำคัญและเน้นย้ำเสมอ คือ นิ้วก้อย ซึ่งเปรียบเสมือนภาคประชาสังคมและสื่อมวลชน เพราะแม้เป็นนิ้วก้อยที่เล็กที่สุดในบรรดา 5 นิ้ว แต่ก็เป็นนิ้วที่มีพลังในยามที่สังคมขาดความรัก ความสามัคคี นิ้วก้อยนี่แหละที่ใช้ชูคืนดีกัน เกี่ยวก้อยกัน เพื่อไปด้วยกันต่อ