อาจารย์ยักษ์ มหา’ ลัยคอกหมู

 

พลังประชา ฝ่าเส้นทาง...สร้างอำนาจที่ 4

 

               ในช่วงสัปดาห์นี้ อาจารย์ยักษ์สังเกตได้อย่างชัดเจนว่า ได้รับเชิญไปบรรยายเกี่ยวกับเรื่อง “อำนาจที่ 4” หลายครั้ง ในขณะที่เครือข่ายกสิกรรมธรรมชาติก็เพิ่งจบการอบรม “อาสาสมัครการสร้างเครือข่ายอาสาเฝ้าระวังความไม่เป็นธรรม” โดยหน่วยงานเจ้าภาพ คือ สำนักงานผู้ตรวจการแผ่นดิน ซึงงานนี้เครือข่ายกสิกรรมธรรมชาติ ร่วมมือกับสถาบันเศรษฐกิจพอเพียง และพิพิธภัณฑ์กลางแจ้งเมืองโบราณ จัดอบรมหลักสูตรสำคัญขึ้นโดยมีเป้าหมายคือการสร้างอสาสมัครเพื่อไปทำหน้าที่ “เฝ้าระวังความไม่เป็นธรรม"

               จากนั้นอาจารย์ยักษ์ก็ได้รับเชิญไปบรรยาย ที่สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ (ปปช.) ในการอบรมหลักสูตร “นักบริหารเชิงยุทธศาสตร์การป้องกันและปราบปรามการทุจริตระดับกลาง” รุ่นที่ 2 ในขณะเดียวกันก็รับเชิญล่วงหน้าเพื่อบรรยายในหลักสูตรเดียวกันสำหรับผู้บริหารระดับสูง ซึ่งหลังจากผ่านหลักสูตรนี้แล้ว ผู้บริหารและเจ้าหน้าที่ระดับกลาง จะไปดูการทำงานของเครือข่ายกสิกรรมธรรมชาติที่ศูนย์กสิกรรมธรรมชาติมาบเอื้อง จังหวัดชลบุรี

               เรารู้สึกได้เลยว่า เมื่อต้องมาบรรยายเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการทุจริต ทั้งสองหน่วยงาน เราเริ่มมองเห็นว่าทั้งสองหน่วยงานให้น้ำหนักการบริหารภายใต้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ซึ่งเมื่ออดีตไม่ได้ให้ความสำคัญ แต่วันนี้ให้ความสำคัญ ประเทศไทยอำนาจเดิมทั้งสามอำนาจ ทั้งนิติบัญญัติ บริหาร ดูเหมือนคนไทยไม่ค่อยหวังพึ่ง เหลือแต่อำนาจตุลาการ แต่ตอนนี้ก็เหมือนกับว่าจะสร้างอำนาจใหม่ขึ้น คือ อำนาจการตรวจ บุคคลรุ่นผมก็จะเข้าใจง่ายว่า คือ อำนาจเปาบุ้นจิ้น คือ อำนาจการตรวจการที่เป็นการคานอำนาจ คือ อำนาจที่สี่ กำลังเป็นที่สนใจ

               ผมเลยถือโอกาสให้แนวคิดทั้งผู้บริหารระดับสูงและระดับสาม ให้เห็นคุณค่าของงานในระบบเครือข่ายภาคประชาชน เดิมไม่ว่าส่วนราชการไหนตั้งขึ้น ก็คิดแต่จะใช้เงินภาษีไปจ้างคนมาทำงาน จุดจบก็ได้คนไม่มีประสิทธิภาพ แก้ปัญหาไม่ได้ กลายเป็นกลไกแก้วัด กลับมานั่งบนหัวประชาชนภายใต้ระบบขุนนางเดิม หรือระบบราชการที่ล้่าสมัย แต่ถ้าคิดใหม่โดยไม่ได้ใช้เงินมากมาย เพียงแต่จัดตั้งความคิด รวบรวมคนที่คิดเหมือนกันไปจัดตั้ง องค์กรอาสาสมัครขึ้น VO ไม่ใช่ NGO ที่จะมาช่วยงานของ ปปช หรือ ปปป. ก็ตาม ที่นี้กลไกของรัฐที่จะประสบความสำเร็จได้ อยู่ที่ประชาชนร่วมด้วยไหม ถ้าประชาชนร่วมด้วยก็หมายถึงสำเร็จ นี่คือแนวทางที่พยายามคิด ยุยง ส่งเสริมให้หน่วยงานทำ โดยเฉพาะท่านอาจารย์ศรีราชา ที่สนใจมาก เป็นที่ประทับใจ

               จากงานอบรมอาสาสมัคร เมื่อปิดการอบรมก็ประทับใจมาก ทุกคนรู้สึกว่าเป็นหน้าที่ เป็นภารกิจของตนเอง ทั้งส่วนราชการต่างที่เข้ามาอบรมเป็นอาสาสมัคร ล้วนเป็นคนที่มีใจหลายหลาก (หน่วยงาน) ที่ประทับใจมาก คือ ป้าเอื้อ ซึ่งเป็นครูเกษียณแล้ว มาเป็นอาสาสมัคร รับราชการต่อที่หนองใหญ่ ราช-การ ต้องการสืบให้คนรู้ว่า หยุดยั้งภัยน้ำท่วมนั้นทำได้จริง ใช้เวลาเพียงเดือนเดียว งบ 30 ล้าน หยุดน้ำท่วมชุมพรได้ เป็นเรื่องราวที่่ต้องแพร่ออกไป ได้อาสาสมัครอย่างป้าเอื้อมาช่วย และอาสามาช่วยสนง. ผู้ตรวจการแผ่นดินอีกทางหนึ่ง ทำให้รู้ว่าบ้านนี้ เมืองนี้ไม่สิ้นหวัง

               ถ้าเราจัดหลักสูตรและอบรมออกไป เพื่อให้ทั้งห้าภาคส่วน สนใจเข้ามามีส่วนร่วม ช่วยกัน งานของราชการต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นงานตรวจการแผ่นดิน ปราบทุจริต คอร์รัปชั่น ต่อสู้กับภัยพิบัติ น้ำท่วม อดอยาก หรือสงคราม ถ้าเราสามารถปลุกประชาชนขึ้นมาให้ความสำคัญกับคุณค่า กับองค์กรอาสาสมัคร ไม่ใช่มองว่าเป็น NGO แล้วมองว่า GO สำคัญมากกว่าที่จริงแล้วในสังคมประชาชน ประชาชนสำคัญกว่าราชการ ประชา+อธิปไตย ถ้าเราเข้าใจเรื่องนี้เราจะพ้นวิกฤตได้จริงๆ เราก็เริ่มเห็นว่า ภาครัฐเริ่มเข้าใจมากขึ้น หลังจากที่เราหลงเพ้อตามยุโรป หรูหรา ยิ่งใหญ่เหมือนเขา โดยทิ้งประชาชนให้อดหยากยากแค้น ต่างคนต่างช่วยกันทำลาย จนไม่เหลืออะไรแล้ว ชัดเจนที่วังน้ำเขียว คนจนก็ช่วยกันทำลาย คนรวยลงไปซื้อ ทำลายจนไม่เหลืออะไรแล้ว ภาคเหนือก็เห็นชัดไม่เหลืออะไร ฝนตก ก็ดินถล่ม น้ำหลากลงมา ท่วมบ้าน ท่วมเรือน อ่างเก็บน้ำที่เอาเงินภาษีประชาชนไปสร้างไว้มากมาย เต็มไปด้วยตะกอนดิน เพราะว่าเขาไม่สามารถเก็บน้ำไว้ได้แล้ว เพราะว่าเต็มไปด้วยตะกอนดินที่ลงมา ดังนั้น อ่างเก็บน้ำช่วยไม่ได้ ต้องป่า และฝายเล็ก ฝายน้อย ที่ในหลวงคิดไว้เท่านั้น และจะเกิดได้ไหมถ้าข้าราชการไปทำ ต้องสร้างองค์กรอาสาสมัครให้ประชาชนลุกฮือขึ้นมาทำ

               ไม่เชื่อไปถามป้าเอื้อดูได้ว่า จากราชการ กับลาออกมาอยู่หนองใหญ่ ภาวะไหนที่จะช่วยประชาชนได้มากกว่ากัน