อาจารย์ยักษ์พูดถึงสวนยางบนภูเขาภาคอีสานไว้เมื่อตอนที่แล้ว ยังยืนยันว่าสวนยางไม่ใช่ป่า โดยเฉพาะเมื่อลุยปลูกสวนยางจำนวนมากบนภูเขา อย่างที่จังหวัดเลยนั้นได้รับทราบข้อมูลจากกำนันแสวง ประธานชมรมผู้ใหญ่บ้านของจังหวัดประมาณการให้ฟังว่า สวนยางเกิดขึ้นแล้วเกินกว่าครึ่งหนึ่งของพื้นที่เกษตรที่มีอยู่ ก็แทบจะทำนายอนาคตได้เลยว่าเมื่อฝนตกน้ำหลาก จะเกิดดินถล่มพัดเอาตอสวนยางที่โตแล้วระดับหนึ่งลงมาถล่มบ้านคนเหมือนที่เคยเกิดขึ้นแล้วในภาคใต้แน่นอน เพราะว่าต้นไม้อะไรก็ตามที่ปลูกด้วยระบบพืชเดี่ยว คือปลูกพืชชนิดเดียวในพื้นที่ระบบรากจะไม่ได้สานกันแน่นหนาแต่จะเป็นรากชนิดเดียว ไม่เหมือนรากของต้นไม้ในป่าซึ่งมีหลากระดับส

ตอนที่แล้วเล่าเรื่องการพัฒนาสังคม จาก “โอ่ง” สู่ “อ่าง” เป็นงานเขียนและเรื่องเล่าที่อาจารย์มักจะใช้สอนลูกศิษย์อยู่เสมอ ให้มองเห็นความเปลี่ยนแปลงของสังคมไทยที่กำลังจะเกิดการเปลี่ยนแปลงใหญ่ใน 3 ภาคส่วนของสังคม คือ ภาคการเกษตร ภาคอุตสาหกรรมและภาคบริการ อาจารย์แสวงได้ชี้ให้เห็นทางออกของปัญหาด้วยผลงานวิจัยปฏิบัติการ “โรงเรียนโรงนา” โดยตอกย้ำว่ามีวิธีการที่สามารถดึงคนกลับจากเมืองให้กลับมาอยู่ชนบทให้มามีชีวิตอยู่กับ “โอ่ง” ได้อย่างสบายๆ เป็นตัวอย่างหนึ่งที่อาจารย์แสวงพยายามจะใช้ทฤษฎีการพัฒนาทางสังคมเข้ามาช่วยดำรงวิถีชีวิตในชนบทไว้ได้ ซึ่งก็ทำสำเร็จอย่างน้อยก็มี 200 ครัวเรือนที่ทำให้เห็นเป็นตัวอย่าง แ

​เมื่อเกิดเหตุการณ์ความขัดแย้งทางการเมืองในประเทศไทยขึ้นทีไร อาจารย์ยักษ์อดคิดถึง “อาจารย์แสวง” ไม่ได้ ชื่อเต็มของท่านก็คือ ผศ.ดร.แสวง รัตนมงคลมาศ สอนหนังสืออยู่ที่คณะพัฒนาสังคม สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์หรือนิด้า