60 ปี... สงบสุข ในร่มกาสาวพัสตร์

                ในโอกาสที่ชีวิตอาจารย์ยักษ์ใกล้จะเดินทางมาถึงอายุ 60 ปี ซึ่งเป็นอายุที่มีความหมายตามความเชื่อของทั้งคนจีนและคนไทย เป็นอายุที่ครบกำหนดเกษียณสมควรแก่การได้พัก อาจารย์ยักษ์เองก็ตั้งใจว่าเมื่อครบ 60 ปี จะได้มีชีวิตที่สงบสุขในร่มกาสาวพัสตร์ แต่กาสาวพัสตร์ในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าจะต้องออกบวช หรือหนีเข้าป่า หนีสังคมออกไป แต่เป็นการบวชตามที่พระพุทธเจ้าให้ “บวชใจ” กาสาวพัสตร์ในที่นี้จะมีทั้งรูปธรรม และนามธรรม หรือจะมีครบทั้งรูปธรรมและนามธรรมก็ได้ หรือจะมีมิติเดียวคือมิติที่สำคัญคือ “ทางใจ” ก็ได้  เพราะใจนี่แหละสำคัญ ใจเป็นใหญ่ ดังคำที่ว่า “มโนปุพพังคมา ธัมมา มโนเสฏฐา มโนมยา” เป็นความสงบสุขทางใจท่ามกลางวิกฤตมืดบอดของโลกยุคโลกาภิวัตน์ ยุคทุนนิยม-โลภนิยม ยุคบริโภคนิยม กักตุนนิยม ร่ำรวยนิยม นี้แหละ เราสามารถสงบสุขอยู่ได้ท่ามกลางวิกฤตรอบตัว แต่ไม่ได้สงบสุขอย่างหลีกลี้หนีไปมีความสุขคนเดียว แต่เป็นความสุขที่อยู่กับมัน อยู่ท่ามกลางวิกฤตแล้วก็ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ได้ด้วยตามฐานะและกำลังของเรา ได้ทั้งอนุเคราะห์ตัวเองและเพื่อนมนุษย์ด้วย หรือทางพุทธว่า “โลกานุกัมปายะ” คือเป็นไปเพื่ออนุเคราะห์ช่วยเหลือเกื้อกูลโลกจริงๆ ก็มีความสงบได้ท่ามกลางงานหนัก ท่ามกลางวิกฤตในทุกมิติ

                มนุษย์นั้นเนื่องจากมีใจเป็นหัวหน้า มีใจเป็นประธานในทุกอย่าง ใจนั้นสำคัญ ทางออกของปัญหาคือทำอย่างไรมนุษย์จึงจะมีใจสงบ มีสติอยู่ท่ามกลางวิกฤตทุกด้านได้ ทำอย่างไรจึงมองเห็นความจริงทุกอย่างของโลกและยอมรับความจริงได้แต่ไม่ใช่จำนน ยอมรับว่ามันเป็นเช่นนี้เอง แต่ในฐานะที่เป็นลูกศิษย์พระพุทธเจ้า เป็นลูกศิษย์พระเจ้าอยู่หัวฯ เราจะทำอะไรได้บ้าง งานที่เราทำอยู่มีสองด้านหลักๆ คือ หนึ่งสร้างทักษะให้เกิดการแก้ไขปัญหาให้ได้จริงๆ ในทุกกลุ่มอาชีพ ในแนวทางที่ท่านให้ไว้ ทุกกลุ่มอาชีพมีทางออกจริงๆ ในท่ามกลางวิกฤต เราก็ต้องเร่งไปร่วมมือกับคนอื่นสร้างตัวอย่างความสำเร็จให้กระจายออกไป นี่คือมิติด้านการ “ปฏิบัติ” แต่เราจะไปสร้างการปฏิบัติก็ต้องมี “ปริยัติ” คือมิติด้านวิชาการ ทฤษฎี หลักการหรือกฎเกณฑ์ คือปริยัติ ซึ่งต้องศึกษาความลึกซึ้งของศาสตร์ของพระเจ้าอยู่หัวฯ ซึ่งท่านได้ทำไว้แล้วชัดเจน มีบันทึกไว้ให้กับคนที่จะนำไปศึกษานำชีวิตให้ฟันฝ่าอุปสรรคในโลกยุควิกฤตที่ก้าวเข้าสู่ห้วงกลียุคแล้ว ก็ต้องศึกษาให้เข้าถึงทฤษฎีในเชิง concept หรือในเชิงปริยัติ หรือที่เรียกว่าพระราชดำริ มีพระราชดำริเรื่องอะไรบ้างแล้วจะนำมาปฏิบัติ มาลงมือทำได้อย่างไร โดยต้องเข้าใจความคิดให้ชัด วางแผนให้ละเอียดรอบคอบ ลงมือปฏิบัติให้บรรลุผลให้ได้ แล้วก็เรียนรู้ไปว่า การปฏิบัติแบบนี้สำเร็จ การปฏิบัติแบบนี้ไม่สำเร็จ การปฏิบัติแบบนี้สำเร็จครึ่งหนึ่ง สำเร็จ 75% สำเร็จ 100% ก็ต้องเรียนรู้ให้เห็นลึกซึ้งจริงๆ เรียกว่า เงื่อนไขที่นำมาซึ่งความพอเพียงก็คือเงื่อนไข “ความรู้” แต่ถ้ามนุษย์มีแต่ความรู้ไม่มี “คุณธรรม” โลกก็ไม่สามารถหยุดวิกฤตได้ ดังนั้นจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องสร้างตัวอย่างความสำเร็จของผู้ที่มีทั้งความรู้และคุณธรรมในกลุ่มต่างๆ ทั้ง ชาวนา ชาวสวน ชาวไร่ อาชีพรักษาป่า อยู่กับป่า ซึ่งก็มีตัวอย่างแล้ว อาชีพประมง อาชีพอุตสาหกรรมแปรรูปอาหาร อุตสาหกรรมท่องเที่ยว นักวิชาการ ครู นักบวช ล้วนมีตัวอย่างแล้ว ถ้าสืบค้นลงไปจริงๆ จะเห็นว่าหลักคิดต่างๆ ที่ได้พระราชทานไว้ทั้งที่พระพุทธเจ้าพระราชทานให้ไว้ รวมทั้งหลักคิดอื่นๆ ที่พระเจ้าอยู่หัวฯ พระราชทานไว้ นำมาใช้กับทุกกลุ่ม ทุกเพศ ทุกวัย ได้จริง เมื่อพบตัวอย่างความสำเร็จครบทุกกลุ่มสาขาแล้วก็ทำการบันทึกเป็นวิชาการให้นักวิชาการและนักบริหารยอมรับ เพราะว่ากลุ่มนักวิชาการ และนักบริหาร คือกลุ่มที่จะนำพาโลกไปในทิศทางที่ถูกต้องหรือไม่ นั่นคือกลุ่มสำคัญที่พระราชทานไว้ว่า “โดยเฉพาะนักวิชาการและนักบริหาร” ส่วนอาชีพอื่นๆ ก็จะมีเทคนิคต่างๆ กันไป เช่น กลุ่มนักเคลื่อนไหวทางสังคม กลุ่มนักปฏิบัติการ รวมทั้งอาชีพต่างๆ ก็สามารถแพร่ไปได้โดยเฉพาะเมื่อโลกยุคนี้เข้าสู่ยุคไอที ถ้าเราสามารถหยิบทั้งเนื้อหาสาระของการ “ปฏิบัติ” ที่เกิดขึ้นจริง หยิบทั้งแนวคิด ทฤษฎีขึ้นมาเปรียบเทียบ หรือเรียกว่า แม่นทั้ง “ปริยัติ” และ “ปฏิบัติ” แล้วเกิดผลเป็น “ปฏิเวธ” แล้วสื่อสารออกไปบนโลกยุคไอที จะได้มีตัวอย่างให้คนได้เรียนรู้เมื่อเขาพบวิกฤตในชีวิต ก็สามารถนำไปแก้ไขปัญหาในชีวิตเขาได้ ก็จะเป็นการอนุเคราะห์โลกอย่างแท้จริง อาจารย์ยักษ์คิดว่าชีวิตอย่างนี้แหละที่คุ้มค่าชาติหนึ่งที่เกิดมา 60 ปีในปีนี้และคงจะดำเนินต่อไปไม่หยุดเพียงเท่านี้ +

พอแล้วรวย 7 ก.พ.2557