ฉบับที่แล้ว อาจารย์ยักษ์ ให้แนวทางการสร้างเครือข่ายภาคประชาชนผ่านหลัก “โซ่ 3 เส้น” อันได้แก่ การมีหลักคิดร่วมกัน การมีกฎกติการ่วมกัน และการรักใครกันเหมือนญาติมิตร ซึ่งเสมือนดั่งโซ่ 3 เส้นที่หมุนเกลียวกันเชื่อมร้อยคนจากหลากทิศทาง ต่างสถานภาพทางสังคมต่างอาชีพเข้าด้วยกัน ให้เข้าร่วมขบวนการเดียวกับ แต่เพียงแค่หลักคิดยังไม่พอ สำคัญที่สุด คือ หลักปฏิบัติ ทำอย่างไรให้คนที่เข้ามาแล้วอยู่ร่วมกันได้อย่างมีพลัง และขับเคลื่อนทั้งขบวนไปในทิศทางเดียวกัน

            เครือข่ายภาคประชาชนในนามเครือข่ายกสิกรรมธรรมชาติ เราเชื่อในหลักคำสอนของพระเจ้าอยู่หัวฯ เรามั่นใจในทฤษฎีเศรษฐกิจพอเพียง เราเชื่อในฤทธิ์ของทานและให้ความสำคัญกับข้าว ปลา อาหาร อากาศ มากกว่าเงิน ดังนั้น กฎกติกาที่เราสร้างร่วมกันมี 8 ประการ คือ

กฎข้อที่ 1 เมื่อเราเชื่อว่า “ทานนั้นมีฤทธิ์” ก็ต้องตั้งคำถามกับคนที่เข้ามาร่วมกับเครือข่ายเราว่า “ที่เข้ามานั้นมาเพื่อที่จะเอา หรือเข้ามาเพื่อที่จะให้ ...อย่าถามว่าเครือข่ายจะให้อะไรกับเรา แต่จงถามว่าเราจะทำอะไรให้เครือข่ายได้บ้าง...จงเชื่อมั่นในฤทธิ์ของทานแล้วจะพบว่า ทานนั้นมีฤทธิ์จริง

กฎข้อที่ 2 ต้องมาประชุมกันเป็นเนืองนิตย์ เพื่อที่จะตอกย้ำความเชื่อและอุดมการณ์ร่วมกัน มาตอกย้ำว่าทานนั้นมีฤทธิ์จริงหรือไม่ มาประชุมร่วมกันทุกครั้งก็จะมีของกิน ของใช้มาเผื่อแผ่ แบ่งปันกัน มีพันธุ์ไม้มาให้กัน เอื้อเฟื้อจุนเจือกันเหมือนญาติ เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว แค่เพียงการมาประชุมร่วมกันก็เห็นจริงแล้วถึงฤทธิ์ของทาน

กฎข้อที่ 3 ที่ประชุมเครือข่ายกสิกรรมธรรมชาติลงความเห็นร่วมกันแล้วว่า เราจะต้อง “พัฒนาหลักสูตรร่วมกัน” เพราะเราเชื่อในว่า ต้นแบบที่ดีมีค่ากว่าคำสอน ใครไปทำอะไรสำเร็จ ไปค้นพบสูตรอะไรที่ดีกว่าได้ผลกว่า มีสูตรใหม่ๆ ได้มาให้เอามาเข้าที่ประชุมเพื่อยกระดับเป็นหลักสูตรการอบรมของเครือข่ายเรา

กฎข้อที่ 4 ต้องเข้าร่วมอบรมวิทยากรเป็นประจำทุกเดือน เพราะคนเราพอทำงานไปสักพักแล้วจะคิดว่าเราเก่ง เราเหนือกว่าผู้อื่น เรานั้นเป็นถึงวิทยากรบรรยาย แต่ที่จริงแล้วยังมีความรู้ที่สามารถเรียนรู้ได้อีก พัฒนาได้อีก เพื่อนำไปบอกต่อเพื่อนเรา พี่เรา น้องเรา และคนที่เข้ามาเรียนรู้จากเรา วิทยากรต้องเรียนรู้ไม่จบสิ้น และมุ่งมั่นที่จะแสวงหาความรู้ด้วยตนเอง และด้วยการแลกเปลี่ยนกันและกัน

กฎข้อที่ 5 จะต้องบริหารการเงินร่วมกัน ด้วยการแบ่งรายได้ออกเป็น 3 ก้อน เพื่อการออมและเพื่อการขับเคลื่อนเครือข่าย สมมติได้รายได้มา 100 บาท จะต้องเปิดบัญชีไว้เพื่อเก็บไว้เป็นของศูนย์ นำเข้ากองบุญประจำศูนย์ 20 บาท เป็นกองบุญประจำเครือข่าย 10 บาท เพื่อสำรองไว้วันหน้า หรือถ้าใครใช้ได้แค่ 60 บาทก็ดี จะได้มีเงินออมมากขึ้น

กฎข้อที่ 6 ต้องเข้าร่วมงานประชุมประจำปี หรืองาน “มหกรรมคืนชีวิตให้แผ่นดิน” ที่จัดขึ้นทุกราววันที่ 17-19 มีนาคม เพื่อแสดงความก้าวหน้าของแต่ละศูนย์ให้เป็นที่ประจักษ์ แสดงความพอกิน พออยู่ พอใช้ พอร่มเย็น หรือความสำเร็จตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงขั้นที่  1 ให้คนทั่วไปได้รับรู้ มาร่วมตอกย้ำความคิดอุดมการณ์ และความเชื่อของเราที่ว่า “เศรษฐกิจพอเพียงนี้แหละคือทางรอด”

กฎข้อที่ 7 เข้าร่วมงานถวายข้าวอินทรีย์ และพันธุ์พืชพื้นเมืองแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ เพื่อสืบต่อเป็นทานแผ่นดิน ซึ่งจัดทำร่วมกันกับเครือข่ายเกษตรอินทรีย์ทั่วประเทศ

กฎข้อที่ 8 เข้าร่วมงานอนุรักษ์พันธุกรรมพืช ด้วยการปฏิบัติจริง พิสูจน์จริงด้วยตนเองให้เห็นเป็นที่ประจักษ์ เพื่ออนุรักษ์พันธุกรรมพืชพื้นเมือง พืชท้องถิ่นของไทยไว้ให้กับลูกหลาน และร่วมงานนิทรรศการที่จัดให้มีขึ้นทุก 2 ปี

            กฎทั้ง 8 ข้อของเครือข่ายกสิกรรมธรรมชาติ หรือ คกช. เป็นหลักปฏิบัติที่ทำให้เราอยู่ร่วมกันได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งความรักใคร่กันเหมือนญาติมิตร ใครเจ็บป่วยก็ดูแลกัน ใครเดือดร้อนก็พึ่งพาอาศัยกันได้ ไม่แตกแยกกันออกไป แม้หากวันใดวันหนึ่งจะแตกออกก็เป็นการแตกหน่อ หาใช่แตกแยก การแตกหน่อที่เปรียบได้เช่นเดียวกับหน่อกล้วย หน่อไผ่ ซึ่งต้องมีการแตกหน่อ แยกกอเป็นธรรมดาโลก คนเก่าก็เปรียบเสมือนต้นกล้วยเก่าในกอเก่า ที่นับวันแต่จะร่วงโรยไป คนใหม่ที่แตกหน่อไปออกกอใหม่ ก็เหมือนคนรุ่นใหม่ที่มีทิศทางการเติบโตเป็นของตนเอง แต่ก็ยังมีเนื้อแท้เป็นกล้วย เป็นไผ่จากรากเดียวกัน

            คนรุ่นใหม่ๆ ของเครือข่ายกสิกรรมธรรมชาติวันนี้ ก็ได้พิสูจน์ตนเองแล้วว่าสามารถแตกหน่อ ไปออกกอเป็น “ยุวเกษตรโยธิน” ที่กระจายตัวทำงานอยู่ในหลายพื้นที่ และเป็นกำลังเรี่ยวแรงของคนรุ่นต่อไปที่จะเข้ามาช่วยขับเคลื่อนปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงสู่ภาคปฏิบัติ และวิธีการขับเคลื่อนเครือข่ายภาคประชาชนที่ตั้งอยู่บนหลักการ 3 ประการ และหลักปฏิบัติที่กำหนดร่วมกันนี้แหละที่จะ “คืนชีวิตให้แผ่นดิน” คืนดินที่อุดมสมบูรณ์ให้กับต้นไม้ คืนป่าให้กับโลก ให้มนุษย์มีที่อยู่อาศัยที่มีสภาพแวดล้อมที่ดี ได้ส่งมอบประเทศให้ลูกหลาน เหลน โหลน แบบที่ไม่ให้ลูกหลานว่าเอาลับหลังได้ว่า คนรุ่นเราเป็นตัวทำลาย และกินใช้ทรัพยากรธรรมชาติจนไม่เหลืออะไรเลย แถมยังสร้างตัวอย่างที่เลวๆ ที่มีชีวิตเพียงเพื่อลาภยศ เพื่อสรรเสริญ โดยไม่คิดถึงลูกหลาน แต่ตั้งหน้าตั้งตาบริโภคทุกอย่างให้หมดในยุคของเรา ซึ่งถ้าเป็นเช่นนั้นจริงก็ถือเป็นเรื่องน่าเศร้า

          ดังนั้น พวกเราทุกคน ไม่ว่าจะเป็นภาครัฐ ภาควิชาการ ภาคประชาชน ภาคเอกชน ภาคประชาสังคมและสื่อ รวมทั้ง 5 กลุ่มเบญจภาคีจะต้องมาร่วมมือกันอย่างจริงจัง แม้ว่าจะเข้าสู่สองเดือนร้อน คือเดือนแห่งการแย่งชิงอำนาจการบริหารประเทศซึ่งยังมองไม่เห็นทิศทาง หยั่งไม่รู้อนาคต แต่ที่เห็นทางทำได้จริงนั้นก็คือ การเข้าร่วมกันเป็น เครือข่ายภาคประชาชนแบบนี้แหละ ที่จะพูดได้ว่า เตรียมพร้อมส่งมอบประเทศไทยให้ลูกหลานด้วยตัวเอง +

อาจารย์ยักษ์ มหา'ลัยคอกหมู