ปีพุทธศักราช 2554หรือ ค.ศ.2011 เปิดศักราชด้วยข่าวคราวความผิดปกติทางธรรมชาติ เริ่มจากนกที่ตกมาตายจำนวนมากในหลายพื้นที่ ตามมาด้วยปลาหลายล้านตัว น้ำหนักเป็นตันๆ ลอยตายเกยตื้นริมฝั่งทะเลในหลายประเทศ กลายเป็นข่าวใหญ่โตให้ติดตามในหนังสือพิมพ์หน้า 1

               จากนั้นตามมาด้วยภัยพิบัติน้ำท่วม แผ่นดินไหว และปรากฏการณ์ดวงอาทิตย์ขึ้นก่อนเวลาที่ควรจะเป็นที่ดินแดนอาทิตย์เที่ยงคืนอย่างนอร์เวย์ ปรากฏการณ์เหล่านี้ก่อให้เกิดการตื่นตัวด้านข้อมูลข่าวสาร ข้ามทวีป ข้ามภาษาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เพราะต่างตระหนักว่ามหันตภัยที่กำลังจะเกิดขึ้นนั้นไม่เลือกชาติพันธุ์ ท้องถิ่น ไม่แบ่งแยกทวีปและเชื้อชาติใดๆ

               เหตุนี้เอง งานมหกรรมคืนชีวิตให้แผ่นดิน หรืองานประจำปีของมูลนิธิกสิกรรมธรรมชาติในปีนี้ จึงได้กลายเป็นงานในระดับนานาชาติไป เมื่อมีผู้แสดงเจตจำนงจากหลายประเทศต้องการเข้ามาร่วมแลกเปลี่ยนประสบการณ์ พูดคุยถึงแนวทางที่เกิดจากการปฏิบัติจริงของเครือข่ายกสิกรรมธรรมชาติที่กระจายตัวอยู่ทั่วประเทศ ที่จะมีโอกาสมารวมตัวกันแสดงผลงานและความคืบหน้าของแต่ละคนเพียงปีละครั้ง โดยอาจารย์ยักษ์ได้ตอบรับและเชื้อเชิญชาวต่างชาติจากหลายกลุ่มที่มองเห็นว่าวิกฤตกำลังจะเกิด และตื่นตัวแสวงหาหนทางรอดจากวิกฤตการณ์ในครั้งนี้ โดยกลุ่มหลักๆ คือ กลุ่มคนทำงานด้านสิ่งแวดล้อมจาก UNEP ที่จะมาดูผลงานที่เป็นรูปธรรมจับต้องได้ กลุ่มเพื่อเอเชีย และกลุ่มประเทศแอฟริกา 5-6 ประเทศ ที่กำลังอยู่ในระหว่างทำโครงการความร่วมมือส่งกลุ่มผู้นำเข้าร่วมอบรมเศรษฐกิจพอเพียง ซึ่งถ้าเตรียมการทัน กลุ่มนี้จะเข้าอบรมต่อหลังงานมหกรรมฯ ทันที เพราะเขาไม่กล้ารอช้าเนื่องจากเห็นแล้วว่าภัยที่กำลังจ่อเข้ามาระยะประชิด ไม่มีเวลาให้คิดตั้งตัวนาน

               เมื่อเป็นดังนี้ ก็เห็นได้ชัดว่าทั่วโลกเขาหวังพึ่งเรา หวังว่าเศรษฐกิจพอเพียงที่นำลงสู่การปฏิบัติ ทดลองทำจนได้ผลเห็นดีแล้ว จะเป็นแสงสว่าง เป็นทางออกให้พวกเขาได้เดินตาม ย่นระยะเวลาที่มีเหลือน้อยอยู่แล้วให้กระชั้นขึ้น ให้สั้นลง ให้สำเร็จเร็วขึ้น เพื่อให้ทันกับความเปลี่ยนแปลงทางธรรมชาติที่ไม่รั้งรอ อาจารย์ยักษ์ก็ต้องรีบเร่งรัดคนของเราภายในเครือข่ายกสิกรรมธรรมชาติให้เร่ง “เอาดีออกอวด” แม้ยังไม่ชัดเจน ไม่สมบูรณ์ แต่ก็พอจะเห็นเป็นแนวทางให้เข้ามาร่วมคิด ร่วมเสริม หรือนำไปปรับประยุกต์ให้เหมาะให้ควรกับแต่ละอาชีพ แต่ละสังคม แต่ละประเทศ ซึ่งแน่นอนว่าจะต้องมีความต่างของท้องถิ่นที่ไม่อาจบอกสูตรสำเร็จให้ไปทำได้ อย่างไรเสียก็ทำได้เพียงอบรมให้เห็นแนวคิด หลักการ และนำไปประยุกต์ใช้

               ในงานมหกรรมคืนชีวิตให้แผ่นดินปีนี้ จึงเป็นการรวมเอาผลงานที่แต่ละคนไปทำมาจากทั้ง 4 ภาค ในประเด็น “เรื่องบ้าน บ้าน ผ่านวิกฤตได้จริง” พร้อมชื่ออังกฤษให้สมกับเป็นงานอินเตอร์ว่า Climate Change Adaptation : The ‘Ground Work’ Solutions ซึ่งหมายถึงทางออกจากวิกฤตแบบที่คนติดดินก็ทำได้ อันนี้อาจารย์ยักษ์ว่าเอาเอง แล้วพอพูดเรื่องบ้าน บ้าน พวกเราชาวกสิกรรมธรรมชาติก็สนุกสนานกันมาก เพราะเป็นเรื่องที่เราทำจริง เรารู้อยู่แล้ว และเรารอดมาแล้ว เราผ่านมาแล้วจากสิ่งที่เราทำจริง แต่ละภาคก็จะขนเอาอารยธรรมของตัวเองมาโชว์ เอาภูมิปัญญาออกอวด เอาวิถีที่ถอดไปจากพระราชดำรัสพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ ทฤษฎีเศรษฐกิจพอเพียง ทฤษฎีใหม่ตลอดจนศาสตร์พระราชาออกมาอวดกัน โดยเน้นไปที่การผ่านวิกฤตต่างๆ ที่ตัวเองต้องเผชิญ อาทิ ภาคเหนือต้องผจญกับวิกฤตหมอกควัน นอกจากจะแสดงอารยธรรมการกิน การอยู่ การละเล่นแบบวิถีคนเหนือแล้ว มีการทำนาขั้นบันได การปลูกแฝก ทำฝายแล้ว ก็ยังมีการรวมวิถีบ้าน บ้าน ทั้งหลายที่ใช้ในการป้องกันไม่ให้เกิดไฟป่า ซึ่งทำได้แล้ว ทำจริงแล้ว

               ภาคอีสานที่เดี๋ยวจะต้องเจอกับภัยแล้งซ้ำซาก หลังจากท่วมซ้ำซ้อนมาแล้ว พวกเขาจะนำเอาวิถีอีสาน การทำนาแบบนาข้าวแห้ง ปลูกข้าวในพื้นที่ภัยแล้งก็ทำได้ และทำมาแล้วในสมัยก่อน และที่คนอีสานจะเน้นย้ำมากในปีนี้ คือ เรื่องของ “โพน” หรือที่ดินหัวไร่ ปลายนา ที่เมื่อก่อนเคยเป็นที่หาหนู หางู เพราะเป็นดินจอมปลวกที่ทั้งงูและหนูชื่นชอบ คนอีสานเลยได้อานิสงส์คืออาหารจากโพนตามท้องนา แต่เดี๋ยวนี้โพนหายไปหมดจากนาอีสาน ถามไถ่ไปก็เหลือแต่โพนในความทรงจำ คนอีสานเลยจะลุกขึ้นมาเรียกร้องให้เกิด “การอนุรักษ์โพน แหล่งความมั่นคงทางอาหารและน้ำของคนอีสาน” แต่ไม่ได้เรียกร้องกับใครนะครับ เรียกร้องกับตัวเองและพวกพ้องตามวิถีบ้าน บ้าน ของเรา เพราะเราเชื่อตามพระราชดำรัสของในหลวงที่ว่า “ใครจะว่าเราเชยก็ช่างเขา ขอให้อยู่แบบพอมีพอกิน มีความสุข และมีไมตรีจิตต่อกัน” เพราะเราเชื่อมั่นว่า ที่จริงแล้วไม่ได้เชย...มันล้ำหน้าต่างหาก +  

อาจารย์ยักษ์ มหา'ลัยคอกหมู