สุดสัปดาห์ที่ผ่านมา อาจารย์ยักษ์ได้เข้าร่วมพูดคุยแลกเปลี่ยนแนวทางการจัดทำมาตรฐานอุตสาหกรรมพอเพียง กับสำนักงานมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม (สรอ.) ที่โรงแรมริเวอร์แคว เมืองกาญจนบุรี การดำเนินงานแม้จะอยู่ในขั้นตอนแรกเริ่มของการทำความรู้จักคุ้นเคยกัน แลกเปลี่ยนเรียนรู้ ดูงาน เพื่อประเมินแนวทางความเป็นไปได้ว่าด้วยการสร้างมาตรฐานใหม่ให้แก่วงการอุตสาหกรรม แต่ก็เต็มไปด้วยบรรยากาศของการเปิดรับ พร้อมที่จะเรียนรู้กันและกัน เพราะถ้าภาคอุตสาหกรรมเข้าร่วมเครือข่ายเศรษฐกิจพอเพียงแล้วจะเป็นพลังสำคัญยิ่งในการผลักดันให้เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นในบ้านเมืองนี้ 
          ความยากของการทำงานชิ้นนี้ คือ ฐานคิดที่ต่างกัน และการกำหนดตัวชี้วัดให้แก่สิ่งที่เป็นนามธรรมเพราะเศรษฐกิจพอเพียงมุ่งเน้นให้เกิดความพอเพียงในตนเองด้วยฐานราก 2 ประการ คือ การมีความรู้และคุณธรรม ซึ่งจะส่งผลให้เกิดสิ่งสำคัญยิ่งต่อวงการธุรกิจ คือ “การมีภูมิคุ้มกัน” และจะเป็นเหตุสำคัญที่ทำให้ธุรกิจนั้นๆ อยู่รอดได้อย่างยั่งยืน แม้โลกจะเต็มไปด้วยวิกฤติการณ์ 
          โครงการเสวนา-ดูงานครั้งนี้ จัดขึ้น 3 วัน วันแรกบรรยากาศเป็นไปแบบ “ฉันไม่เข้าใจเธอเลย” ซึ่งอาจารย์ยักษ์และเครือข่ายเศรษฐกิจพอเพียงคุ้นเคยดี เพราะทุกคนต่างมีประสบการณ์เป็น “คนที่ไม่มีใครเข้าใจ” กันมาแล้วมากบ้าง น้อยบ้าง แต่เมื่อเวลาผ่านไปได้เปิดใจทำความเข้าใจ แลกเปลี่ยนความคิดเห็นตอบคำถามคาใจกันไปก็ทำให้เกิดความเข้าใจกันมากขึ้น ถึงขนาดที่แข่งขันกันเป็นคนเพี้ยนว่าใครจะเพี้ยนกว่าใคร 
          อาจารย์ยักษ์ก็ขอยอมแพ้ออกอากาศว่า ชายเพี้ยนแห่งมหาลัยคอกหมู ดูท่าไปแล้วจะเพี้ยนน้อยกว่าเหล่าบรรดาคนเพี้ยนจากสำนักงานมาตรฐานอุตสาหกรรมจริง เพราะถ้าจะว่าไปแล้วคนจาก สรอ.น่าจะนับได้ว่าเป็นระดับหัวกะทิของประเทศ แต่กลับให้ความสนใจอย่างจริงจังกับการประยุกต์ใช้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงเข้ากับแวดวงอุตสาหกรรม
          บรรยากาศจึงเป็นไปในรูปแบบของการเรียนรู้ร่วมกัน และอาจารย์ยักษ์เองก็ได้มีโอกาสเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ จากการแสวนาแลกเปลี่ยนครั้งนี้ จึงลองนั่งสรุปใจความที่ได้พูดคุยกัน และสิ่งที่ได้ฟังจาก 4 ธุรกิจที่มานำเสนอแนวปฏิบัติที่ตนเองทำให้เห็นเป็นตุ๊กตาของการประยุกต์ใช้จริง จนได้ออกมาเป็น 9 หลักการสู่อุตสาหกรรมพอเพียง ถึงแม้จะยังไม่ได้เป็นบทสรุปอะไร แต่เห็นว่ามีประโยชน์ จึงอยากนำมาเผยแพร่ให้ผู้อ่านคอลัมน์พอแล้วรวยได้ลองร่วมกันคิดพิจารณา เพราะอาจารย์ยักษ์เชื่อว่า ความรู้เป็นเรื่องของการเจริญที่ไม่หยุดนิ่ง 
          9 หลักการนั้น แบ่งออกได้เป็น 4 รู้ 3 รัก และ 2 สามัคคี ซึ่งได้ถอดมาจากพระราชดำรัสเรื่อง "รู้ รัก สามัคคี" หรือหัวใจสำคัญ 3 ประการ คือ แม่นทฤษฎี มีวิญญาณ ประสานเซียน

การจะเข้าใจอุตสาหกรรมตนเองได้ เพื่อวางแนวทางใหม่ที่เหมาะสมจำเป็นต้องมี
 4 รู้  คือ หนึ่ง-รู้ราก สอง-รู้งาน สาม-รู้คน รู้ตน สี่-รู้โลก
 3 รัก คือ  หนึ่ง-รักคน รักองค์กร สอง-รักทรัพยากร สาม-รักอารยธรรม
 2 สามัคคี คือ หนึ่ง-สามัคคีภายใน สอง-สามัคคีภายนอก

          รวมแล้วเป็น 9 หลักการสำคัญที่องค์กรธุรกิจจะต้องทำความเข้าใจ เพื่อออกแบบองค์กรให้เป็นอุตสาหกรรมพอเพียงโดยทำทั้งในระดับองค์กร และระดับพนักงาน ส่วนจะทำอย่างไรนั้นเป็นเรื่องของแต่ละอุตสาหกรรมที่ไม่เหมือนกันตามธรรมชาติขององค์กรในลักษณะ Heterogametic Group และนี่เองจึงเป็นความยากของการประยุกต์ใช้ทฤษฎีเศรษฐกิจพอเพียงกับภาคอุตสาหกรรม ซึ่งต่างจากภาคเกษตรกรรมที่มีความคล้ายคลึงกัน หรือมีลักษณะ Homogenetic Group ซึ่งเมื่อค้นหากระดุมเม็ดแรกพบ และทำต้นแบบให้เห็นก็สามารถขยายผลไปอีกหลายกลุ่ม
          ท้ายที่สุดของการประชุม มีบทสรุปหนึ่งที่ได้มาจากการแสดงความคิดเห็นของท่านหนึ่งจากเคเอสแอลกรุ๊ป คือ หัวใจสำคัญของธุรกิจ คือ “คน” และการพัฒนาคนให้พึ่งตนเองได้ เรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมและดูแลกันไปโดยไม่ทอดทิ้งกัน คือปัจจัยสำคัญสำหรับภาคอุตสาหกรรมที่ทุกวันนี้มีปัญหาทรัพยากรมนุษย์มากเหลือเกิน 
          เขียนมาถึงตรงนี้ อาจารย์ยักษ์หวนนึกถึงวันที่ นายโคฟี อันนัน อดีตเลขาธิการสหประชาชาติ เดินทางมาทูลเกล้าฯ ถวายรางวัลพิเศษที่จัดขึ้นเป็นครั้งแรกแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รางวัลนั้นชื่อรางวัล “ความสำเร็จสูงสุดด้านการพัฒนามนุษย์”

"อาจารย์ยักษ์ มหาลัยคอกหมู"