ในช่วงสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา ศูนย์กสิกรรมธรรมชาติมาบเอื้องได้กลายสภาพเป็นค่ายฝึกหลักสูตรฝ่าวิกฤติ (Crisis Management and Survival Camp) ให้กับผู้เข้าอบรมร่วม 50 กว่าชีวิต ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นเยาวชน นิสิต นักศึกษา คนทำงาน อายุตั้งแต่ 17-55 ปี เป็นหลักสูตรที่ผสมผสานภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติ รวมแนวคิดปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง และการฝ่าวิกฤติเข้าด้วยกัน ผู้เข้าอบรมได้พบกับสถานการณ์วิกฤติหลากหลายชนิดที่ถูกจำลองขึ้นให้เสมือนจริง เช่น การหนีภัยน้ำท่วม  การอพยพเคลื่อนย้ายในระหว่างเกิดวิกฤติ การดูแลให้ความช่วยเหลือผู้ป่วย คนเจ็บ ฝึกการเอาชีวิตรอดในสถานการณ์ยากลำบาก เช่น สถานการณ์ขาดแคลนอาหาร ขาดแคลนน้ำ การยังชีพในป่าที่ปราศจากสิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ  ผู้เข้าอบรมต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าได้ทั้งความรู้ ความสนุกสนานและประสบการณ์ที่จะนำไปใช้ในชีวิตจริง รวมทั้งประสบการณ์ด้านคุณธรรมของการมีน้ำใจ การช่วยเหลือเกื้อกูล การแบ่งปันกันในภาวะยากลำบาก และสำนึกในคุณค่าของทรัพยากรน้ำ ป่า ดินอันเป็นองค์ประกอบที่สำคัญที่สุดของชีวิตมนุษย์ 

          คำถามที่เกิดขึ้นในใจของหลาย ๆ คนก็คือ ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงเกี่ยวข้องอย่างไรกับการเรียนรู้เรื่องของฝ่าวิกฤติ และการจัดการกับวิกฤติ หากมองอย่างผิวเผิน สองสิ่งนี้เป็นคนละเรื่องกัน เมื่อชีวิตเกิดวิกฤติก็ต้องเรียนรู้ว่าจะจัดการกับวิกฤตินั้นอย่างไร ส่วนปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงนั้นเป็นเรื่องของการดำรงชีวิตให้เกิดความพอเพียง เกิดความสมดุล ไม่เห็นเกี่ยวข้องกัน นี่เป็นการมองอย่างแยกส่วน แต่หากวิเคราะห์อย่างเป็นองค์รวมและมองเห็นความเชื่อมโยงก็จะพบว่า เศรษฐกิจพอเพียงเป็นหนทางแห่งการป้องกันวิกฤติ แต่ในขณะเดียวกันเมื่อวิกฤติเกิดขึ้นแล้ว เศรษฐกิจพอเพียงก็จะเป็นแนวทางในการแก้ปัญหารวมทั้งเป็นทางออกของวิกฤติด้วย 

          หากวิเคราะห์ให้ถึงแก่น มนุษย์ที่มีปัญญาของ ค.ศ. นี้เริ่มมองเห็นแล้วว่า “ความไม่รู้จักพอ” เป็นที่มาของหายนะของมนุษย์ และแสดงออกเป็นวิกฤติด้านต่าง ๆ ที่มนุษย์กำลังเผชิญอยู่  การบุกรุกพื้นที่ป่า ตัดต้นไม้เป็นที่มาของน้ำท่วมดินถล่ม พื้นที่ป่าที่น้อยเกินไป สัตว์ป่า พืช แมลงที่เป็นองค์ประกอบสำคัญของความหลากหลายทางชีวภาพหมดไป ทั้งหมดล้วนทำให้ระบบนิเวศขาดสมดุล การขุดเอาน้ำมัน น้ำใต้ดินขึ้นมาใช้อย่างไม่บันยะบันยังเป็นที่มาของดิน หินทรุดตัว พื้นดินใต้พิภพถูกกระทบกระเทือนเกิดการเคลื่อนเลื่อนตัวเป็นที่มาของแผ่นดินไหว อุตสาหกรรม และภาคการขนส่ง การคมนาคมที่ช่วยกันพ่นคาร์บอนไดออกไซด์สู่บรรยากาศโลกก็เป็นสาเหตุที่ทำให้โลกร้อน หิมะละลาย น้ำทะเลหนุนสูง กระแสน้ำเปลี่ยนทิศทาง ซึ่งเป็นที่มาของคลื่นยักษ์ พายุทอร์นาโด ไซโคลนชนิดต่าง ๆ ที่สร้างความเสียหายให้กับชีวิตมนุษย์อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน  การหยุดวิกฤติคือการเปลี่ยนวิธีคิดและวิธีดำรงชีวิต ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงคือคำตอบ และเป็นคำตอบเดียวที่เหลืออยู่ในสถานการณ์ปัจจุบัน แต่ก็มิแน่ว่าวิกฤติที่กำลังถาโถมมนุษย์ยุคบริโภคนี้อาจจะร้ายแรงเกินกว่าจะมีอะไรมาหยุดยั้งได้แล้ว ถ้าเป็นเช่นนั้น เศรษฐกิจพอเพียงก็จะกลายเป็นทางรอดหลังวิกฤติผ่านพ้นไปแล้ว