ตั้งแต่เริ่มต้นปีใหม่มานี้ ทุกคนคงรู้สึกตรงกันว่า โลกใบนี้สวยสดงดงามน้อยลง ความน่าอยู่ของโลกใบนี้น้อยลง เรื่องเลวร้ายถาโถมผู้คนเข้ามาเป็นระลอกระลอก เราพบกับวิกฤตสี่ด้านที่พระองค์ท่านเคยเตือนประชาชนไว้ พร้อมๆ กัน วิกฤตภัยพิบัติธรรมชาติ โรคระบาด ข้าวยากหมากแพง ความขัดแย้งจนเป็นสงคราม หลายคนคงเคยสงสัยว่าประเทศไทยเป็นประเทศเกษตรกรรม เราเป็นประเทศที่ผลิตอาหาร ข้าวปลาอุดมสมบูรณ์ จะเกิดปัญหาข้าวยากหมากแพงได้อย่างไร ตอนนี้ประเทศเพื่อนบ้านเราอย่างฟิลิปปินส์กำลังประสบปัญหาวิกฤตข้าว กระเทือนถึงความมั่นคงของรัฐบาล คนไทยที่ขาดความมั่นใจในการแก้ปัญหาของรัฐบาลก็เริ่มกักตุนข้าว ราคาข้าวแพงเป็นประวัติการณ์ ซึ่งเป็นผลให้สินค้าทุกชนิดขึ้นราคาไปด้วย ประเทศกำลังประสบวิกฤตข้าวยากหมากแพงไม่แพ้ประเทศอื่น

          หลายๆ ความเชื่อที่คนเคยหัวเราะเยาะว่าเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้สำหรับประเทศไทย เช่น แผ่นดินไหวรุนแรง ตึกถล่ม กรุงเทพฯ จะกลายเมืองบาดาล ผู้คนจะล้มประดาตาย บัดนี้คงไม่มีใครกล้าหัวเราะเยาะความเชื่อหรือคำทำนายแบบนี้อีกแล้ว เพราะดูเหมือนอะไรที่ไม่เคยเกิดขึ้นก็ได้เกิดขึ้นแล้ว อยู่ที่ว่าเราจะเตรียมตัวอย่างไร  องค์การสหประชาชาติได้เตือนผู้นำรัฐบาลโดยเฉพาะรัฐบาลประเทศกำลังพัฒนา และประเทศด้อยพัฒนาว่าจะได้รับผลกระทบจากภาวะโลกร้อน สิ่งแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงไปมากที่สุด ผู้คนในประเทศเหล่านี้ ซึ่งส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในประเทศเอเชียร่วมสองพันล้านคนจะได้รับผลกระทบมากที่สุดเมื่อภัยพิบัติรุนแรงมาถึง หากรัฐบาลไม่มีมาตรการป้องกันหรือการเตรียมตัวใดๆ

         สำหรับคนไทยอย่างอาจารย์ยักษ์คงไม่คิดพึ่งพารัฐบาล เพราะได้พิสูจน์มานักต่อนักแล้วว่าในที่สุดก็ต้องท่องคาถา อัตตาหิ อัตตโน นาโถ ตนนั้นแลเป็นที่พึ่งของตน และนี่คือที่มาของแนวคิด Eco Village ชุมชนคนรักษ์โลก ซึ่งเป็นชุมชนที่สร้างขึ้นเพื่อเตรียมรับมือกับภัยพิบัติต่างๆ ที่กำลังจะมาถึงโดยอาศัยหลักคิดดังต่อไปนี้

1  อยู่กับธรรมชาติแทนการเปลี่ยนแปลงหรือเอาชนะธรรมชาติ

2  เป็นชุมชนทางเลือกด้านอาหาร สุขภาพ พลังงาน สิ่งแวดล้อม และการศึกษา

3  ต้นทางและปลายทางอยู่ด้วยกัน คนในชุมชนไม่จำเป็นต้องออกจากชุมชนเพื่อไปหากินที่อื่น

4  ไม่แบ่งแยกชนชั้น คนจน คนรวย อยู่ด้วยกันอย่างพึ่งพากัน

5  ไม่แบ่งแยกศาสนา ทุกศาสนาสามารถอยู่ร่วมกันอย่างสันติ

6  เป็นชุมชนของคนรักษ์โลก และเป็นส่วนหนึ่งของการอยู่เพื่อสร้างสรรค์โลก แทนการทำลาย

          ฟังดูแล้วหลายคนคงคิดว่าอาจารย์ยักษ์กำลังเพี้ยนหนัก ฝันถึงสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ใครจะว่าอย่างไรก็ช่าง แต่คงไม่มีใครปฏิเสธนะว่าบนความไม่แน่นอนของโลก ผู้คนกำลังเป็นห่วงอนาคตของตนเอง และใครที่มีกำลังทรัพย์โดยเฉพาะคนเมืองก็ดูเหมือนว่า ต่างคนต่างกำลังหนีตาย เริ่มอพยพย้ายออกจากเมืองไปหาที่อยู่ใหม่ หรือหาที่หาทางเพื่อเป็นที่สำรองหากเกิดอะไรขึ้นกับกรุงเทพฯ จริงๆ นี่เป็นปรากฏการณ์ของความกลัว แต่ก็เป็นความกลัวที่มีเหตุผล

          อาจารย์ยักษ์จึงอยากชักชวนให้คนที่คิดคล้ายกัน คนที่มีทิฐิสามันยตาเหมือนกัน เชื่อในหลักเศรษฐกิจพอเพียง เชื่อในหลักเคารพและนอบน้อมต่อธรรมชาติ เชื่อในศาสตร์ทางเลือก ให้มาอยู่ด้วยกัน แทนต่างคนต่างหาที่อยู่ด้วยตนเอง สร้างชุมชนที่น่าอยู่ สันติสุขด้วยมือของเราเอง

ฉบับหน้าค่อยมาขยายความถึงหลักคิดชุมชนคนรักษ์โลกว่าจะเป็นจริงในทางปฏิบัติอย่างไร