ฟื้นฟูปฐพีไทยด้วยศาสตร์พระราชาื 2

     ไม่รู้ว่าประชาชนคนไทยทั้งประเทศจะรู้หรือไม่ว่าตนเองโชคดีที่เกิดเป็นคนไทย อยู่ในแผ่นดินที่เต็มไปด้วยสีเขียว มีองค์ราชันย์อัจฉริยะที่ทรงอุทิศพระวรกายตลอดพระชนม์ชีพ เพื่อความอยู่ดีกินดีของประชาชนไทย ได้ทรงคิดค้น ศึกษา และพัฒนาศาสตร์ต่างๆ ที่วันหนึ่งจะเป็นหลักยึดในการฟื้นฟูประเทศ และแล้ววันนั้นก็มาถึง เมื่อทรัพยากรดิน น้ำ ป่า ถูกทำลาย ถูกใช้ไปในทิศทางการพัฒนาประเทศที่มุ่ง “เงิน” เป็นที่ตั้ง จนเป็นเหตุที่มาของภัยพิบัติทางธรรมชาตินานาชนิดอย่างที่เรากำลังประสบอยู่ในขณะนี้

     องค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ ทรงเป็นกษัตริย์นักคิดค้นพัฒนาศาสตร์ต่างๆ ครอบคลุมตั้งแต่ ฅน ดิน น้ำ ป่า พลังงาน การเกษตร สิ่งแวดล้อม การเมืองการปกครอง และยังทรงเป็นนักวิทยาศาสตร์ นักประดิษฐ์ที่ยิ่งใหญ่ ยากที่จะมีกษัตริย์พระองค์ใดในโลก เสมอเหมือน การฟื้นฟูปฐพีไทยด้วยศาสตร์พระราชาด้านสิ่งแวดล้อม และภูมิศาสตร์กายภาพ ดิน น้ำ ป่า จะไม่มีวันประสบความสำเร็จ หากไม่เริ่มต้นด้วยศาสตร์ด้านการพัฒนา “คน”

     เป็นที่น่ายินดีว่ามหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒกำลังตอกเสาเข็มวางรากฐานการสร้าง “ฅน” ตามแนวทาง “พ่อ” ด้วยการสร้าง ปูทะเลย์มหาวิชชาลัย บนฐานหลักคิดที่แตกต่างจากมหาวิทยาลัยทั่วไปซึ่งกำลังผลิตคนบนเส้นทาง “ตัวใครตัวมัน” “ประโยชน์ตนเหนือประโยชน์ใคร” และท้ายสุด คน กลายเป็น  “เครื่องมือ” ของระบบการพัฒนาแบบทำลายล้าง ปูทะเลย์มหาวิชชาลัย นอกจากจะเกิดบนฐานคิดที่แตกต่างจากมหาวิทยาลัยทั่วไปแล้ว การก่อรูปของสถาบันแห่งนี้ยังสะท้อนถึงมิติใหม่ของความร่วมมือจากทุกภาคส่วนของสังคมทั้งภาครัฐ เอกชน วิชาการ ประชาสังคม/สื่อ และที่น่ายินดีอย่างยิ่งคือ ภาคประชาชนที่เป็นชาวบ้านเดินดินธรรมดา ซึ่งถือได้ว่าเป็นการปฏิวัติการก่อตั้งสถาบันการศึกษาของประเทศไทยเลยทีเดียว

     ตัวอย่างของหน่วยงานต่างๆ และบุคคลที่มีบทบาทในการก่อตั้ง มหาวิชชาลัยของพ่อ แห่งนี้ เช่น ผู้ว่าราชการจังหวัดสระแก้ว สถาบันเศรษฐกิจพอเพียง ศูนย์พัฒนาข้อมูลและสื่อทางเลือกจังหวัดสระแก้ว สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน (องค์การมหาชน)ศูนย์การศึกษานอกโรงเรียนจังหวัดสระแก้ว บริษัทน้ำตาลขอนแก่น จำกัด (มหาชน) กรมป่าไม้ กรมชลประทาน และชาวบ้านที่เอ่ยนามไม่หมดในเขตชุมชนตำบลต่างๆ ของจังหวัดสระแก้ว

     นี่เป็นตัวอย่างที่ชัดเจนจากแนวพระราชดำริ “ระเบิดจากข้างใน” อันเป็นการเริ่มต้นจาก ฅน เล็กๆ จุดเล็กๆ เป็นความต้องการที่มาจากฐานล่าง ไม่ใช่การยัดเยียดจากฐานบน เหมือนเช่นที่ปฏิบัติกันทั่วไป กระบวนการในการพัฒนา “ฅน” ก็อยู่บนฐานหลักคิดของพระองค์ท่านที่ว่า “เขียนตำราบนพื้นโลก” การเรียนรู้มิได้ท่องอยู่บนทฤษฎีที่ต่อไม่ติดกับความเป็นจริง การสร้าง “ฅน” เพื่อให้ “ฅน” สามารถซ่อมแซมธรรมชาติ จึงต้องมีธรรมชาติเป็นห้องเรียน มีผืนดิน ผืนป่า และผืนน้ำ เป็นตำราเรียน มี “ครู” ที่ธรรมชาติเป็นผู้ให้ “ปริญญา” เป็นผู้สอน มีกระบวนการคัดเลือกผู้เรียนที่ไม่ได้อิงกับคะแนนสูงสุด ต่ำสุด เหมือนในระบบการศึกษาแบบ “กระต่ายกับเต่า” ดังที่เป็นกันอยู่ ซึ่งในที่สุด ทั้ง กระต่าย และเต่า ก็กลายเป็นผู้แพ้ทั้งคู่

     วันที่ 5 มิถุนายน ที่ผ่านมาเป็นวันที่ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ มหาวิทยาลัยที่มีปณิธานแน่วแน่ในการเป็นมหาวิทยาลัยเพื่อชุมชน ได้ประกาศต่อสาธารณชนอย่างเป็นทางการถึงแนวทางการสร้างมหาวิชชาลัยเพี่อพัฒนา “ฅน” ตามแนวทางของ “พ่อ” และเป็นการเริ่มต้นเส้นทางการฟื้นฟูปฐพีไทยด้วยศาสตร์พระราชา โดยมี “ฅนหัวใจพอเพียง” เป็นศูนย์กลาง ปูทะเลย์มหาวิชชาลัยแห่งนี้เริ่มก่อตัวจากความ “ศรัทธา” สู่ “ความกล้า” และ “ความเพียร” ของผู้คนจำนวนมากในการแปลงลงสู่รูปธรรมที่เป็นจริง เพื่อพิสูจน์ทฤษฎี “พอ แล้ว รวย”