ฤา ไทย จะเป็น พม่า 2 โศกนาฏกรรมภัยพิบัติธรรมชาติที่กำลังเป็นข่าวอยู่ในขณะนี้ไม่ว่าจะเป็น พม่า จีน หรือ สหรัฐอเมริกาล้วนตอกย้ำถึงสภาวะความสัมพันธ์ที่ “เสียสมดุล” ระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติที่มากขึ้นเรื่อยๆ หากย้อนไปถึงบทความฉบับแรกๆ อาจารย์ยักษ์ได้เอ่ยถึงสิ่งที่พระเจ้าอยู่หัวฯ ได้ทรงเตือนคนไทยถึงภัยพิบัติ 4 ด้านที่จะเกิดขึ้นกับคนไทยหากไม่ระมัดระวังนั่นคือ ภัยธรรมชาติ โรคระบาด ข้าวยากหมากแพง และความขัดแย้งจนเป็นสงคราม มา ณ วันนี้ ภัยทั้ง 4 ประเภทได้เกิดขึ้นครบภายในผืนแผ่นดินที่เราเรียกว่าสยามประเทศ การเตือนภัยของพระองค์ท่าน มิใช่เพิ่งจะเริ่ม ได้เริ่มต้นยาวนานมามากกว่า 30 ปี และมิใช่แค่จะทรงเตือน หากแต่ลงมือทำให้ดูถึงทางแก้ปัญหาด้วยโครงการพระราชดำริฯ ที่มีมากกว่า 3000 โครงการเพื่อเป็นต้นแบบในการรักษา “สมดุล” ระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติ รวมทั้งเป็นต้นแบบในการดำรงชีวิตโดยอาศัยหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงเป็นหนทาง อันเป็นวิถีชีวิต “ทางสายกลาง” ที่จะทำให้มนุษย์มีความสุข มั่นคงและยั่งยืน แต่น่าเสียดายที่ “คำเตือน” และ “การลงมือทำให้ดู” นั้นได้รับการตอบสนองจนกลายเป็น “กระแสเศรษฐกิจพอเพียง” ในระยะเพียงไม่กี่ปีมานี้ ในยุคสมัยที่คนไทยอยากจะสำนึก “รักในหลวง” กันขึ้นมา แต่กลไกในการดูแล รักษาสมดุลธรรมชาติที่อยู่ในอุ้งมือรัฐนั้นแทบเป็น “อัมพาต” ไม่สามารถแสดงฤทธิ์เดช ศักยภาพในการปกป้องธรรมชาติได้จริงๆ จนนักวิชาการ นักวิทยาศาสตร์ด้านสิ่งแวดล้อมออกมาพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “สายไปเสียแล้ว” ยิ่งถ้ามีโอกาสได้มารับรู้การทำงานของภาครัฐในการรับมือแก้วิกฤติก็ยิ่งทำให้รู้สึก “สิ้นหวัง” เป็นทวีคูณ หากจำลองภาพภัยพิบัติที่เกิดขึ้นในพม่าว่าเกิดขึ้นในเมืองไทย ซึ่งตามการคาดการณ์ก็มีโอกาสที่ไทยจะโดนพายุไซโคลนกระหน่ำในเร็ววันนี้ไม่น้อยหน้าพม่า อยากถามว่า เราจะรับมืออย่างไร มีการเตรียมความพร้อมอะไรบ้าง หลายคนฮึกเหิมและภาคภูมิใจที่ไทยดูแลช่วยเหลือผู้ประสบภัยสึนามิได้อย่างดียิ่ง จนเป็นที่ยกย่องของนานาชาติ อาจารย์ยักษ์อยากจะฝากถามถึง “การเตรียมพร้อม” มากกว่าที่จะมาเห็นภาพเมื่อภัยพิบัติเกิดขึ้นแล้วหน่วยงานรัฐค่อยตามแก้ อนุมัติงบประมาณช่วยเหลือ มีภาพภรรยากาศบรรดาคุณหญิงคุณนายข้าราชการชั้นผู้ใหญ่นำสิ่งของไปบริจาค วนเวียนซ้ำซากจนกลายเป็น “ละครประจำปี” ของประเทศไปเสียแล้ว หากจะถามว่า “แผนเตรียมพร้อมภัยพิบัติแห่งชาติ” มีไหม อยู่ที่ไหน หน้าตาเป็นอย่างไร หากภัยพิบัติเกิดขึ้นจริง ประชาชนต้องทำตัวอย่างไร อพยพไปที่ไหน น้ำ อาหาร ยา ทำอย่างไร เอาจากไหน ขนส่งอย่างไร เขตไหนที่มีการคาดการณ์ว่าอาจจะเกิดภัยพิบัติประชาชนจะต้องมีการเตรียมพร้อมอะไร การอพยพจะทำอย่างไร อพยพไปทางไหน หน่วยงานไหนดูแล หากมีคนบาดเจ็บล้มตายจำนวนมาก เคลื่อนย้ายดูแลอย่างไร ลำพังการเตรียมพร้อมก็มีสิ่งที่ต้องคิดต้องทำต้องวางแผนมากมาย ระหว่างเกิดเหตุประชาชนจะทำอย่างไรในการดำรงชีวิต และหลังเกิดเหตุ สิ่งที่ต้องทำต้องวางแผนมีอะไรบ้าง เราคงพอเห็นการ “ซ้อม” รับภัยพิบัติในเขตที่เคยประสบภัยสึนามิบ้าง แต่ภัยประเภทอื่นๆ เช่น ดินถล่ม น้ำท่วมฉับพลัน หมอกควันพิษ อยากรู้ว่า รัฐเตรียมการอะไรบ้างที่เป็นรูปธรรม คนไทยมักจะได้ชื่อว่า “ประมาท” เราประมาทเหตุการณ์สึนามิมาครั้งหนึ่งแล้ว และดูเหมือนคนไทยในอารมณ์ปัจจุบันก็ “ลืม” เหตุการณ์สึนามิไปแล้ว ขณะนี้รอบๆ ประเทศไทยทั้งในจีน และอเมริกา ก็ล้วนกำลังประสบกับภัยพิบัติธรรมชาติแบบหนักหน่วง ประเทศไทยจะโชคดีที่ “ไม่ค่อยมีภัยพิบัติทางธรรมชาติร้ายแรง” เพราะเชื่อว่ามี “พระสยามเทวาธิราชคุ้มครอง” ไปอีกนานแค่ไหน หากการ “เตรียมพร้อม” เป็นเพียงแผนในกระดาษอย่างที่เป็นอยู่ในขณะนี้ อาจารย์ยักษ์ก็อดที่จะคิดไม่ได้ว่า เมื่อภัยพิบัติร้ายแรงเกิดขึ้นจริง “ฤาไทยจะเป็นพม่า 2” ในพริบตา