ถึงเวลาจัดตั้ง “ปูทะเลย์มหาวิชชาลัย” 2

เมื่อ “โลกร้อน” ธรรมชาติถูกทำลายเพราะน้ำมือ “มนุษย์” จึงเป็นหน้าที่ของ มนุษย์ ที่จะต้องลุกขึ้นมาแก้ไข  ผู้เชี่ยวชาญหลายฝ่ายเชื่อว่า เราได้ “ทำลายธรรมชาติเกินขีดที่จะเยียวยา” แต่ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ  มนุษย์ยังต้องมีความหวัง มีสัมมาทิฐิ ที่จะแก้ไขจากสิ่งที่ “ผิด” มาเป็น “ถูก” การสร้าง “คน” ให้เป็น “มนุษย์พันธุ์ใหม่” ที่รัก เคารพ ธรรมชาติ และเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน จึงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้  ไม่เพียงแต่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ยังเป็นภารกิจเร่งด่วนที่ต้องทำ และต้องการความร่วมมือจากทุกภาคส่วนของสังคม

การขับเคลื่อนเพื่อจัดตั้ง มหาวิทยาลัยเศรษฐกิจพอเพียง ที่เราอยากจะเรียกตามสถาบันอบรมสั่งสอนในพระราชนิพนธ์พระมหาชนกว่า “ปูทะเลย์มหาวิชชาลัย” กำลังดำเนินไปอย่างคึกคัก คล่องแคล่ว ครื้นเครง โดยมีองค์ประกอบที่เป็น “หัวใจ” 3 ส่วนดังนี้

ประโยชน์ต่อร่างกาย เก่งการบ้านการเรือน การช่าง รอบรู้โครงสร้าง ปูทะเลย์มหาวิชชาลัย ข้างบนเน้นปรัชญา เศรษฐกิจพอเพียง ในการจัดการ และอยู่บนวิถี “ความรอบรู้ มีเหตุมีผล มีความพอดี มีคุณธรรม มีภูมิคุ้มกัน และการรู้จักพึ่งตนเอง” บัณฑิตที่เป็นผลผลิตของระบบ จะต้องเป็นผู้ที่มีคุณสมบัติ 3 ข้อดังนี้
1 เป็นงานในถิ่นฐาน  มีความรอบรู้ ถึงธรรมชาติรอบตัว รู้ว่าอะไรเป็นประโยชน์ อะไรเป็นโทษ มีทักษะในการดำรงชีพที่พอเหมาะ พอควรในท้องถิ่นของตน  หากย้อนไป 50 ปีมองดูบรรพบุรุษ ปู่ย่า ตายาย  เราเคยแปลกใจไหมว่า ทำไมปู่ย่าตายายของเรา จึงมีความรอบรู้ และความสามารถหลากหลาย ไม่ว่าจะปลูกข้าว หาปลา หุงหาอาหารที่ล้วนแต่เป็นสมุนไพรและยา การ “เป็นงานในถิ่นฐาน” ทั้งหมดที่สำคัญในการดำรงชีพดังกล่าวจะ “ถูกรื้อฟื้นและถูกสร้าง” ให้เป็นคุณสมบัติ อันดับหนึ่ง ในบัณฑิตปูทะเลย์มหาวิชชาลัยนี้

2 มีวิญญาณนักพัฒนา ถือประโยชน์ส่วนรวมเหนือประโยชน์ส่วนตน  มุ่งสร้างความเจริญที่พอดีให้กับท้องถิ่น  ยึดหลัก “ความดีเหนือเงินตรา” เป็นคุณธรรมประจำใจ  บัณฑิตปูทะเลย์มหาวิชชาลัย จะต้องแตกต่างทั้งใน “วิธีคิด” และ “กระบวนคิด” กับบัณฑิตอื่นๆ อันเป็นผลผลิตของระบบการศึกษา “ทุนนิยมโลกาภิวัตน์” ที่มุ่งเน้นประโยชน์ตนเหนือประโยชน์ใคร
ศิษย์ปูทะเลย์มหาวิชชาลัย ไม่คิดทิ้งบ้าน ไม่ละถิ่น เพื่อแสวงหา เกียรติยศ ชื่อเสียง ทรัพย์สินเงินทอง ของตนเอง  แต่จะเป็นผู้อยู่ดูแลบ้าน ปกปักรักษา ทำนุบำรุงให้บ้าน ท้องถิ่น อยู่อย่างมั่นคงถาวร มีกินมีใช้ อยู่เย็นเป็นสุขชั่วลูกชั่วหลาน

3 บางวิชาเชี่ยวชาญ นอกจากจะ “เป็นงาน มีวิญญาณนักพัฒนา” คุณสมบัติอีกข้อของศิษย์ปูทะเลย์มหาวิชชาลัยที่ขาดไม่ได้คือ ความเชี่ยวชาญเฉพาะด้านเฉพาะสาขา ถึงขั้นปราชญ์ที่มีความรู้ ความสามารถ ความลึกซึ้งในศาสตร์สาขาที่ตนเองถนัด ไม่ว่าจะเป็น วิทยาการในท้องถิ่น ศิลปะ ภาษา สาขาใดสาขาหนึ่ง เป็นผู้ใฝ่รู้ สามารถพัฒนายกระดับให้ศาสตร์นั้นก้าวหน้า สนองประโยชน์ของท้องถิ่น สังคม ประเทศชาติและมนุษยชาติได้

ถึงตรงนี้ คงมีคำถามแคลงใจว่าอาจารย์ยักษ์แห่งมหาลัยคอกหมู กำลัง “ฝันกลางวัน” ถึงคนในยุคพระศรีอารย์หรือเปล่า คนที่ดีเลิศ เพียบพร้อม ด้วยคุณสมบัติสามประการข้างต้น “สร้างได้” จริงหรือ ขอยกเอาพระราชดำรัสของพระองค์ท่านมาเป็นคำตอบว่า “ขอจงมีความเพียรที่บริสุทธิ์ ปัญญาที่เฉียบแหลม กำลังกายที่สมบูรณ์” ความฝัน ก็คงไม่ไกลเกินเอื้อม และที่มั่นใจก็ด้วย “กระบวนการเจียระไน” ที่แตกต่าง “ผลลัพธ์” จึงแตกต่าง

ฉบับหน้าเรามาดูว่า กระบวนการเจียระไน เพชร ของปูทะเลย์มหาวิชชาลัย ที่จะให้ได้ “เพชรแท้” นั้นเป็นอย่างไร